Akrobatyka jest sztuką performatywną polegającą na zachowaniu równowagi, zwinności i siły. Wiele innych zajęć zawiera w sobie elementy akrobatyki, np. gimnastyka, nurkowanie, taniec na rurze, joga i parkour. Są to wszystko przykłady dyscyplin fizycznych, które wymagają koordynacji i skomplikowanych ruchów ciała. Akrobatyka istnieje od bardzo dawna; zapiski mówią, że była ona jednym z wydarzeń olimpijskich już w 704 r. p.n.e. Akrobaci byli tak sławni w starożytnej Grecji, że słowo "akrobata" pochodzi od słowa "akropol", który był najwyższym punktem ich miast (słowo "akro'' oznacza "najwyższy punkt").

Akrobatyka starożytna

Starożytni akrobaci byli uzdolnionymi performerami, którzy dokonywali niesamowitych wyczynów zręczności i równowagi. W czasach starożytnych akrobatyka była często wykorzystywana do interpretowania mitów; akrobaci przywoływali bogów, tworząc rodzaj teatru. Akrobaci byli również jednym z symboli Imperium Rzymskiego. Rzymianie byli znani jako wielcy budowniczowie, ale uwielbiali też rozrywkę. Słynęli z igrzysk z lwami, walk gladiatorów i występów akrobatycznych. W czasach klasycznych akrobaci byli również nazywani "wronami", ze względu na czarny kolor ich strojów. Starożytni akrobaci często używali trapezu do tworzenia pięknych wzorów w powietrzu. Uważa się, że akrobaci na trapezie po raz pierwszy pojawili się w cyrkach w Wielkiej Brytanii w 1768 roku, a w Ameryce w 1835 roku.

Rozwój akrobatyki cyrkowej

W XVI wieku we Włoszech powstał pierwszy cyrk (w formie, jaką znamy dzisiaj). Pierwszy "cyrk konny" zbudowano w 1583 roku, a pierwszy "cyrk ludzki" w 1590 roku. W tym czasie w cyrku mogli występować tylko akrobaci. Najsłynniejszym okresem cyrku była druga połowa XIX wieku. Cyrk Barnum & Bailey, który został założony w 1871 roku, słynął z akrobatów, żonglerów i światowej sławy klaunów, takich jak Emmett Kelly. Rozwój cyrku był ściśle związany z rozwojem kolei i maszyny parowej, co umożliwiło cyrkowi podróżowanie po całym świecie.